Als je echt luistert naar elkaar...

... hoor je zoveel meer!” Dit is een reclameboodschap van de NCRV. Hoe echt willen we naar kinderen luisteren? Een vriend van mij vertelde. Mijn dochter, een echte prinses van 7 heeft het best vaak over het regenboogbos.

Op een avond, ze ligt al in bed, vraag ik haar: ”Zeg, vertel eens, hoe doe jij dat nou, naar het regenboogbos gaan?”
“Nou, gewoon, doe maar met me mee. Als je je ogen dichtdoet, zie je dan van die witte puntjes?”
“Ja, die zie ik.”
“Nou, dan begin ik eerst met witte lijntjes tussen die puntjes, dat zijn de wortels en dan ga ik langs de wortels naar boven en dan ben ik in het Regenboogbos!”
“Ja, ik snap het en wat doe je daar dan?”
“Het is er heel fijn, alles is lekker opgeruimd en ik kan overal van genieten!”
En dan komt het: “Is er ook een wc in het regenboogbos?”
“Hè, pappa!”

Hij vond het wel een grappige vraag. Met veel geduld heeft zijn dochter geantwoord dat die achter de boom staat, maar hier hield het avontuur op. Hoe komt het toch dat je als vader aan een WC moet denken op het moment dat je dochter haar allermooiste droomplekje met jou wil delen? Het zal de vaderlijke zorg zijn voor haar.

En is dit niet wat we zo vaak met mensen doen? Wat maakt dat jij jouw dierbaarste dromen niet makkelijk wil delen met anderen? En toch willen we dat ieder kind zijn of haar dierbaarste droom mag verwezenlijken en intens gelukkig mag worden. Mijn oproep aan jullie allemaal is echt te luisteren naar elkaar, want achter en tussen al die woorden daar ligt de droom te wachten om uit te mogen komen. Misschien kun je een handje helpen.

www.regenboogboom.nl